Artspace: "Crapuul in de kelder"


Corina Karstenberg “In de avond van 22 augustus 2022 leerde ik het bestuur van Transport Artspace kennen in de kelder van Landbouwbelang, die op dat moment kil en leeg was. Zij vertelden mij dat het moeilijk was om de Maastrichtenaar te bereiken voor hun exposities. Ik had een paar uur daarvoor de introductie van het boek Crapuul gelezen en reageerde meteen met "Ik heb een idee".

Indra Moonen ken ik al jaren. Haar bijzondere fotografie met Wet Plate Collodion - een oude techniek die ontstaan is rond 1850 - sluit mooi aan bij de periode die in het boek Crapuul beschreven is. Nadat ik haar gevraagd had of zij interesse zou hebben om foto's te maken van de oud-bewoners die voor het boek geïnterviewd waren (ik ben haar assistent geweest tijdens het proces en daardoor de persoonlijke verhalen gehoord), heb ik de schrijver Frank Bokern benaderd en gevraagd of hij het goed zou vinden als wij de oud-bewoners benaderden om deze portretten te maken. Dit vond hij goed. Hij speelde een belangrijke rol in het contact leggen met de mensen en heeft actief deelgenomen aan het project.
Er was contact met Transport Artspace om deel te nemen aan de Museumnacht. Als curator van het kunstproject ben ik op zoek gegaan naar fondsen die een bijdrage konden leveren. Ik heb Gave per toeval ontdekt en een aanvraag gedaan om deelname aan de Museumnacht te bekostigen. Indra had ondertussen contact gelegd bij de gemeente Maastricht en ik heb haar gewezen op het GAVE fonds waar zij een financiële bijdrage heeft gevraagd om de foto's te maken en te ontwikkelen - in groot formaat tentoon te stellen in de kelder van Landbouwbelang en later om Crapuul in de Kerk te realiseren. Ik was heel blij dat Boekhandel Dominicanen mijn aanvraag voor Crapuul in de Kerk positief beantwoordde. Frank Bokern heeft tijdens de opening van de expositie zijn boek kunnen presenteren. Drie maanden hebben de portretten er mogen hangen.

Daarnaast heb ik, door de gesprekken die ik hoorde tijdens het assisteren van Indra, het idee gekregen om een woonkamer in oude stijl te realiseren in Landbouwbelang, waar oud-bewoners elkaar konden ontmoeten, samen met de schrijver en geïnteresseerden.
Een bijzonder hoogtepunt was 'Ode aan Maria'. Een dansvoorstelling met Jessica van Rüschen en drie studenten van het conservatorium. Maria, een van de oud-bewoners, droomde ervan om ballerina te worden, maar als crapuul van de Stokstraat was dit heel ingewikkeld. Zij heeft korte tijd les gehad van een Duitse danslerares in de jaren 50 als ik het goed heb, maar dat moest allemaal stiekem gebeuren want niemand mocht weten dat zij van de Stokstraat was. Geraakt door dit verhaal kwam ik per toeval vlak na Corona een stel tegen op de Hoge Fronten waar ik mee aan de praat raakte. Bleek dat Jessica van Rüsschen te zijn, een choreografe en danseres die in de avond een optreden had in Theater aan het Vrijthof. Rond dezelfde periode zag ik bij de Bijenkorf een trio spelen die ik heel goed vond. Ik heb Jessica en de muzikanten benaderd om samen een improvisatie te realiseren voor Maria genaamd 'Ode aan Maria'. Ik ben een jaar lang met deze voorbereiding bezig geweest om het ook daadwerkelijk te realiseren. Een paar uur voor het optreden hebben de muzikanten en Jessica elkaar voor het eerst ontmoet en samen kort gerepeteerd, om vervolgens de droom van Maria te dansen”.



